เด็กสาวชาวอินเดีย อยู่กับพี่ชายต่างแม่ของเธอ

เด็กสาวชาวอินเดียชื่อมีร่า เธอย้ายมากรุงเทพฯ พร้อมครอบครัวเมื่ออายุสิบสองปี แม้จะพูดภาษาไทยไม่ได้ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ ทุกวันเธอตั้งใจเรียน ฝึกพูดทีละคำ ด้วยรอยยิ้มและน้ำใจของเพื่อนร่วมชั้น มีร่าค่อยๆ ปรับตัวได้ วันหนึ่งในห้องเรียน เธอได้เล่าเรื่องบ้านเกิดของเธอให้เพื่อนฟัง ทุกคนสนใจวัฒนธรรมอินเดียอย่างมาก มีร่ารู้สึกภูมิใจในตัวเอง เธอได้เรียนรู้ว่า การยอมรับในความแตกต่าง คือจุดเริ่มต้นของมิตรภาพที่แท้จริง